کاربرد پرکننده ها

پرکننده ها کاربردهای گسترده ای دارند و تاثیر زیادی بر عملکرد مواد پر شده دارند. مواد کامپوزیتی متشکل از پرکننده ها به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرند. برنامه های اصلی به شرح زیر است:
(1) پرکننده های لاستیک: چه لاستیک طبیعی و چه لاستیک مصنوعی، مقدار پرکننده های اضافه شده به اکثر محصولات فرآوری شده لاستیک 10 تا 50 درصد از وزن کل آنها را تشکیل می دهد. انواع کاربردها تقریباً همه انواع پرکننده را پوشش می دهند و روش اصلی افزودن مخلوط کردن است. مواد افزودنی مختلف و مقادیر افزودنی با توجه به نیازهای مختلف برای محصولات لاستیکی مانند سایش، ازدیاد طول، سختی، استحکام کششی، تغییر شکل دائمی، استحکام پارگی و کشسانی انتخاب می‌شوند تا عملکرد و اقتصاد آنها را بهبود بخشد.
(2) پرکننده های پلاستیک: پرکننده های پلاستیک را می توان به دو دسته تقسیم کرد، یکی پرکننده های افزایشی و دیگری پرکننده های تقویت کننده. اولی عمدتاً هزینه ها را کاهش می دهد، اما افزودن پرکننده ها، وابستگی دما، چگالی، سختی، مدول الاستیک و خواص مکانیکی ترموپلاستیک ها را تغییر می دهد. استفاده از پرکننده های تقویت کننده علاوه بر کاهش هزینه ها، عمدتاً باعث بهبود استحکام و ازدیاد طول پلاستیک و استحکام ضربه می شود. بنابراین، انتخاب معقول انواع و مقادیر پرکننده های افزایشی و پرکننده های تقویت کننده و تطبیق آنها می تواند اثرات دوگانه ایجاد کند.
(3) پرکننده برای کاغذسازی: به منظور بهبود کیفیت کاغذ و کاهش هزینه ها در صنعت کاغذ سازی، پرکننده هایی که اساساً در آب نامحلول هستند باید به خمیر کاغذ اضافه شود تا عملکرد چاپ، انعطاف پذیری، استحکام و غیره کاغذ بهبود یابد. مقدار اضافه 1 تا 40٪ است. انواع اصلی کربنات کلسیم و غیره است.
(4) پرکننده ها برای پوشش ها: پرکننده ها نقش اسکلت را در پوشش ها ایفا می کنند، ضخامت پوشش را افزایش می دهند، هزینه پوشش ها را کاهش می دهند و به پوشش ها خواص ویژه خاصی مانند مقاومت در برابر خوردگی، دوام و انبساط کم حجم می دهند. انواع اصلی آن کربنات کلسیم، میکا، سیلیس، کائولن و غیره است.